Trinity 20 – Where your treasure is, there your heart will be also

(Hieronder staat een Nederlandse vertaling van de preek)

Ephesians 5:15-21      St Matthew 22:1-14

The LORD preserves all who love him,
but all the wicked he will destroy.
(Psalm 145:20)

Many great stories begin with an invitation or calling. In Tolkien’s book The Hobbit, the wizard Gandalf approaches Bilbo and says: “I am looking for someone to share in an adventure that I am arranging, and it’s very difficult to find anyone.” Then Bilbo responds: “I should think so —in these parts! We are plain quiet folk and have no use for adventures. Nasty disturbing uncomfortable things! Make you late for dinner! I can’t think what anybody sees in them.”

How true these words are! Not many people are in for real adventures; with this, I mean living an adventurous life. Most prefer surrogate adventures, like partaking in adventurous activities with calculated risks or enjoying stories about other people’s adventures. As Christians, we should never forget that God has destined us for a life full of real adventure. When we are not willing to participate, we run the risk of being separated from God.

Today’s parable also begins with an invitation for a kind of adventure. The invitation is for the wedding of the Crown Prince, a unique and joyful occasion. But instead of speaking about the joys of this wedding, Jesus talked about the difficulties that threatened to undermine the festivities. Surprisingly, they had nothing to do with the regular things that go wrong, like clumsy organisers, problems with catering or the locations of the festivities. Also, nobody died or fell ill, there were no problems with the bride or groom, and there was nothing wrong with the weather. One wonders what could go wrong.

Jesus explained there was a problem with the guests, not just with one guest but with many of them. They didn’t want to come. And the most dramatic part of their cancellation was that it came at last notice while the food was already being prepared. It became painful and embarrassing. What made matters worse were the reasons for the cancellations. Attendance was cancelled for trivial reasons like the need to go to the farm or to attend to some business. To use the words of Bilbo Baggins, they declined because they didn’t want to be late for dinner. The friends’ attitudes made it painfully evident that they were no real friends at all but a bunch of hypocrites. The situation threatened to spoil the feast.

Because the King wanted to fill the room with guests, He ordered His servants to urge everyone to come, both the honourable and the dishonourable. He even instructed them to go to the main roads where most travellers could be found. They were to be invited, irrespective of their status or background. This time, the servants were successful. The wedding hall was filled with people. But before the Crown Prince and Bride came in, the King entered the wedding hall to inspect the room and the guests. To His surprise, He spotted a person in the crowd who was not wearing suitable clothes. This person was removed and sent off into the darkness of night. Although Jesus ended the story here, we can assume that the Crown Prince had a beautiful wedding after this.

This is the parable in a nutshell. If you hear it and are the type of person who is afraid to make mistakes, you will probably focus on the description of the human errors in this parable because you wish to avoid making the same mistakes. And, of course, that is a helpful way of looking at the parable. However, that should not draw away the attention of the main Actor and the focus of this parable, which is the King. In the parable, the King is consistently the acting Agent, the One who determines the flow of the story and everything's outcome. Understanding Him unlocks the parable’s whole meaning.

Therefore, let’s focus our attention on the King. What does He try to accomplish? What can we discover about His motives? When we analyse His behaviour, we can recognise He profoundly cares about His Son. He goes to extraordinary lengths to give Him the most beautiful wedding possible. He orders the best food and the finest guests. When they have no regard for His Son, He removes them from His kingdom. Then, He invites other people who are not His friends and with whom He shares no history. He invites them not because they are the primary focus of His attention but because He wants to offer His Son an extraordinary wedding with innumerable honourable guests. He does not fear inviting the dishonourable because He knows He can make every one of them honourable.

Why does the King go to such lengths? Why not settle for a small, cosy wedding with only the closest friends? It’s because the King’s Son deserves a huge wedding, with many attendants! He deserves all this attention and respect. Because He deserves the very best, the King inspects the guests first and removes the one not interested in honouring the Son. From this point of view, both problems—the declined invitations and the inappropriate clothes at the wedding—become the same problem. In both cases, the invitees have no genuine interest in the Son and His Wedding. If they were interested, they wouldn’t decline the invitation with a weak excuse. And if they wanted to honour the Son’s wedding, they would show up properly dressed.

Recognising the King's motives helps us understand what is required of us. The Son comes First! Honouring Him is the focus of the Father’s attention and actions. God will go to every possible length to accomplish this. When we love the Son and desire to honour Him, our paths align with God’s.

The King’s ‘old friends’ had different priorities. They betrayed their friendship by preferring activities, which of itself were not wrong, above attending the royal wedding.

Jesus once said, 'Where your treasure is, there your heart will be also.’ What we treasure will determine our fate, as is written in today’s Psalm: ‘The Lord preserves those who love Him.’

This raises the question of how we can guard our hearts from falling away from our love for God. How can we ensure it will only cherish Christ as its treasure instead of our abilities, position, importance, or life of our comfort, enjoyment and luxury?

-----------

In today’s Epistle, Saint Paul offers helpful advice. He admonishes us to ‘look carefully how we walk’. Why do we need to look at how we walk? Because we may not always be able to grasp what’s hidden in our hearts, but we can see what we do. We may think God comes first in our lives, but do our actions confirm this? We can look at how we walk. This helps us discover our priorities. If the King’s old friends would have looked at how they walked, they would have realized they were making a terrible mistake.

Next, Saint Paul also encourages us to be grateful and thank God. Gratitude is like a thermometer. It reveals whether we truly see who God is and what He does. With each new glimpse of God, we discover how many blessings He bestows upon us. Every fresh revelation of Him increases our admiration for His loveliness and fills our hearts with gratitude. Saint Paul encourages us to honour God with thanksgiving, using our own words, but also using the psalms, hymns and other music. This will not feel like an obligation but as something that flows from our hearts. That’s why our gratitude is like a thermometer. If the King’s old friends had had grateful hearts, they would have realized how privileged they were for receiving the invitation to His Son’s wedding. When we can no longer see how blessed we are, we must pause and look at how we walk. Have we lost sight of God? Have we neglected to meditate on His Word and Works?

The third safeguard that Saint Paul mentioned to guard our hearts against developing the wrong kind of love is to ‘submit to one another out of reverence for Christ’. This means we are to recognise Christ’s image in each other. God has given different gifts to the members of the Body of Christ. If we disregard one another, we risk disregarding God’s work. If the King’s old friends had taken the servants who delivered the invitation more seriously, they would have been guarded against making their fatal mistake. By ‘submitting to one another out of reverence for Christ’, we are guarded against foolishness, selfishness, and pride while – at the same time - we facilitate God’s work in and through the other. Paul's exhortation helps us grow as individuals and as a body of believers who need each other: ‘submit to one another out of reverence for Christ’.

------------

As Father David has taught us, the Trinity season has three stages: first, it is the purgation of the passions, then the greater illumination by the Holy Spirit, and in its final stage, it is the union with God. This union with God is characterised by our hearts being aligned with God’s will. When united with God, we will desire to honour and follow the Son, not because we have to, but because we love Him and want to. In the transformation process, in which our love for the Son deepens, a miracle can take place. We change from being a guest at the Wedding to being part of the bride, the Church. Who else can be called the bride other than the one deeply in love with the Bridegroom? This is the biggest adventure we are called to join. The adventure of discovering the Son, getting to know Him, walking with Him and following in His footsteps. This adventure will lead us on unexpected paths, which may cause us to come late for dinner but never late for the great wedding feast!

Jesus promised that one day, He will drink of the fruit of the vine with us in the Father’s Kingdom. In the Eucharist, we are privileged to have a foretaste of that wedding meal. Let us accept His invitation wholeheartedly by preparing ourselves with repentance and thanksgiving to receive Him in our hearts.

Amen.

-------------------------------

Veel geweldige verhalen beginnen met een uitnodiging of roeping. In Tolkiens boek De Hobbit benadert de tovenaar Gandalf Bilbo en zegt: "Ik zoek iemand om mee te doen aan een avontuur dat ik aan het regelen ben, en het is heel moeilijk om iemand te vinden." Dan antwoordt Bilbo: "Dat verbaast me niets—in deze contreien! Wij zijn gewone, rustige mensen en hebben geen behoefte aan avonturen. Nare, verontrustende, ongemakkelijke dingen! Zorgen ervoor dat je te laat komt voor het avondeten! Ik kan me niet voorstellen wat iemand daarin ziet."

Wat zijn deze woorden waar! Niet veel mensen houden van echte avonturen; hiermee bedoel ik een avontuurlijk leven leiden. De meesten geven de voorkeur aan surrogaatavonturen, zoals deelnemen aan avontuurlijke activiteiten met berekende risico's of genieten van verhalen over de avonturen van anderen. Als christenen mogen we nooit vergeten dat God ons heeft bestemd voor een leven vol echt avontuur. Als we niet bereid zijn om daaraan deel te nemen, lopen we het risico om van God gescheiden te worden.

De gelijkenis van vandaag begint ook met een uitnodiging voor een soort avontuur. De uitnodiging is voor de bruiloft van de kroonprins, een unieke en vreugdevolle gelegenheid. Maar in plaats van te spreken over de vreugde van deze bruiloft, sprak Jezus over de moeilijkheden die de festiviteiten dreigden te ondermijnen.

Verrassend genoeg hadden ze niets te maken met de gewone dingen die misgaan, zoals onhandige organisatoren, problemen met de catering of de locaties van de festiviteiten. Ook stierf niemand of werd niemand ziek, waren er geen problemen met de bruid of bruidegom en was er niets mis met het weer. Je vraagt je af wat nog mis zou kunnen gaan.

Jezus legde uit dat er een probleem was met de gasten, niet alleen met één gast, maar met velen van hen. Ze wilden niet komen. En het meest dramatische deel van hun annulering was dat het op het laatste moment kwam terwijl het eten al werd bereid. Het werd pijnlijk en gênant. Wat de zaken erger maakte, waren de redenen voor de annuleringen. De aanwezigheid werd geannuleerd om triviale redenen, zoals de noodzaak om naar de boerderij te gaan of om wat zaken te regelen. Om de woorden van Bilbo Baggins te gebruiken, ze weigerden omdat ze niet te laat wilden zijn voor het avondeten. De houding van de vrienden maakte pijnlijk duidelijk dat ze helemaal geen echte vrienden waren, maar een stel hypocrieten. De situatie dreigde het feest te verpesten.

Omdat de koning de zaal met gasten wilde vullen, gaf hij zijn dienaren de opdracht om iedereen aan te sporen om te komen, zowel de eervolle als de oneervolle. Hij gaf ze zelfs opdracht om naar de hoofdwegen te gaan waar de meeste reizigers te vinden waren. Ze moesten worden uitgenodigd, ongeacht hun status of achtergrond. Deze keer lukte het de dienaren. De trouwzaal zat vol met mensen. Maar voordat de kroonprins en bruid binnenkwamen, ging de koning de trouwzaal binnen om de zaal en de gasten te inspecteren. Tot zijn verbazing zag hij een persoon in de menigte die geen geschikte kleding droeg. Deze persoon werd verwijderd en de duisternis van de nacht in gestuurd. Hoewel Jezus het verhaal hier beëindigde, kunnen we aannemen dat de kroonprins hierna een prachtige bruiloft had.

Dit is de gelijkenis in een notendop. Als je het hoort en het type persoon bent dat bang is om fouten te maken, zul je je waarschijnlijk concentreren op de beschrijving van de menselijke fouten in deze gelijkenis, omdat je dezelfde fouten wilt vermijden. En natuurlijk is dat een nuttige manier om naar de gelijkenis te kijken. Dat mag echter niet de aandacht afleiden van de hoofdpersoon en de focus in deze gelijkenis, namelijk de koning. In de gelijkenis is de koning consequent degene die acteert, degene die het verloop van het verhaal en de uitkomst van alles bepaalt. Als we Hem begrijpen, ontdekken we de hele betekenis van de gelijkenis.

Laten we daarom onze aandacht richten op de Koning. Wat probeert Hij te bereiken? Wat kunnen we ontdekken over Zijn motieven? Wanneer we Zijn gedrag analyseren, valt op dat Hij diep om Zijn Zoon geeft. Hij gaat tot het uiterste om Hem de mooiste bruiloft te geven die mogelijk is. Hij bestelt het beste eten en de beste gasten. Wanneer zij geen respect hebben voor Zijn Zoon, verwijdert Hij hen uit Zijn koninkrijk. Vervolgens nodigt Hij andere mensen uit die geen vrienden van Hem zijn en met wie Hij geen geschiedenis deelt. Hij nodigt hen niet uit omdat zij het primaire aandachtspunt van Zijn aandacht zijn, maar omdat Hij Zijn Zoon een buitengewone bruiloft wil bieden met ontelbare eervolle gasten. Hij is niet bang om de oneervolle mensen uit te nodigen, omdat Hij weet dat Hij elk van hen eervol kan maken.

Waarom spant de Koning zich zo tot het uiterste in? Waarom geen genoegen nemen met een kleine, gezellige bruiloft met alleen de beste vrienden? Het is omdat de Zoon van de Koning een enorme bruiloft, met veel aanwezigen verdient! Hij verdient al deze aandacht en respect.

Omdat Hij het allerbeste verdient inspecteert de Koning eerst de gasten en verwijdert degene die niet geïnteresseerd is in het eren van de Zoon.

Vanuit dit oogpunt worden beide problemen, het probleem met de afgewezen uitnodigingen en het probleem met de ongepaste kleding op de bruiloft, hetzelfde probleem. In beide gevallen hebben de genodigden geen oprechte interesse in de Zoon en Zijn Bruiloft. Ze zouden de uitnodiging niet afwijzen met een zwak excuus als ze geïnteresseerd waren. En als ze de bruiloft van de Zoon wilden eren, zouden ze verschijnen met gepaste kleding.

Het zien van de motieven van de Koning helpt ons om te begrijpen we wat van ons wordt verwacht. Namelijk dat De Zoon op de Eerste plaats komt! Hem eren is de prioriteit van de Vader. God zal er alles aan doen om dit te bereiken. Als ook wij van de Zoon houden en Hem willen eren, liggen we op één lijn met God de Vader.

De ‘oude vrienden’ van de Koning hadden andere prioriteiten. Ze verraadden hun vriendschap door activiteiten, die op zichzelf niet verkeerd waren, te verkiezen boven het bijwonen van de koninklijke bruiloft.

Jezus zei ooit: ‘Waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn.’ Wat wij koesteren, zal ons lot bepalen, zoals geschreven staat in de Psalm van vandaag: ‘De Heer bewaart wie Hem liefhebben. Dit roept de vraag op hoe we ons hart kunnen beschermen tegen het afdwalen van onze liefde voor God. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat het alleen Christus als zijn schat zal koesteren in plaats van onze vaardigheden, positie, of een luxe leventje?’

------------

In de brief van vandaag biedt Paulus nuttig advies. Hij vermaant ons om ‘zorgvuldig te kijken hoe we wandelen’. Waarom daarop letten? Omdat we misschien niet altijd herkennen wat verborgen is in ons hart, maar we kunnen wel zien wat we doen. We denken misschien dat God op de eerste plaats komt, maar bevestigen onze daden dit? Dat zien we aan hoe we wandelen. Dit helpt ons onze prioriteiten te ontdekken. Als de oude vrienden van de Koning gekeken hadden naar het pad dat ze bewandelden, hadden ze zich gerealiseerd dat ze een vreselijke fout aan het maken waren.

Vervolgens moedigt Paulus ons aan om dankbaar te zijn en God te danken. Dankbaarheid is als een thermometer. Het onthult of we echt zien wie God is en wat Hij doet. Met elke nieuwe glimp van God ontdekken we hoeveel zegeningen Hij ons schenkt. Elke nieuwe openbaring van Hem vergroot onze bewondering voor Zijn schoonheid en vult onze harten met dankbaarheid. Paulus moedigt ons aan om God te eren met dankzegging, met eigen woorden, maar ook met psalmen en andere geestelijke muziek. Dankbaarheid voelt niet als een verplichting, maar stroomt spontaan uit ons hart. Daarom is het als een thermometer. Als de oude vrienden van de Koning dankbare harten hadden gehad, zouden ze hebben beseft hoe bevoorrecht ze waren om de uitnodiging voor de bruiloft van Zijn Zoon te ontvangen. Wanneer we niet langer kunnen zien hoe gezegend we zijn, moeten we stilstaan en kijken naar hoe we wandelen. Zijn we God uit het oog verloren? Zijn we vergeten Zijn Woord en Werken te overdenken?

De derde bescherming die Paulus noemde om ons hart te beschermen tegen het ontwikkelen van de verkeerde soort liefde is om ‘ons aan elkaar te onderwerpen uit eerbied voor Christus’. Dit betekent dat we Christus’ beeld in elkaar moeten herkennen en erkennen.

God heeft verschillende gaven gegeven aan de leden van het Lichaam van Christus. Als we elkaar negeren, lopen we het risico Gods werk te negeren. Als de oude vrienden van de Koning de dienaren die de uitnodiging brachten serieuzer hadden genomen, zouden ze zijn beschermd tegen het maken van hun fatale fout. Door ‘ons aan elkaar te onderwerpen uit eerbied voor Christus’, worden we beschermd tegen dwaasheid, egoïsme en trots, terwijl we tegelijkertijd Gods werk in de ander faciliteren. Paulus’ aansporing helpt ons groeien als individu en als gemeenschap van gelovigen die elkaar nodig hebben. Dus ‘onderwerp u aan elkaar uit eerbied voor Christus’.

------------

Zoals Vader David ons heeft geleerd, kent Trinity season drie fasen: eerst is het de zuivering van de passies, dan de grotere verlichting door de Heilige Geest, en in de laatste fase is het de vereniging met God. Bij deze vereniging met God zijn de verlangens van onze harten in lijn zijn met Gods wil. Wanneer we verenigd zijn met God, zullen we verlangen om de Zoon te eren en te volgen, niet omdat we dat moeten, maar omdat we van Hem houden en dat willen.

In het proces van innerlijke verandering, waarin onze liefde voor de Zoon zich verdiept, kan een groot wonder plaatsvinden. We veranderen van een gast op de Bruiloft in een deel van de bruid, de Kerk. Wie anders kan de bruid worden genoemd dan degene die diep verliefd is op de Bruidegom? Dit is het grootste avontuur waartoe we geroepen zijn. Het avontuur van het ontdekken van de Zoon, Hem leren kennen, met Hem wandelen en in Zijn voetsporen treden. Dit avontuur zal ons op onverwachte paden leiden, waardoor we misschien te laat komen voor het avondeten, maar nooit te laat voor het grote huwelijksfeest!

Jezus beloofde dat Hij op een dag met ons van de vrucht van de wijnstok zal drinken in het Koninkrijk van de Vader. In de Eucharistie hebben we het voorrecht om een voorproefje te krijgen van dat bruiloftsmaal. Laten we Zijn uitnodiging van harte aanvaarden, door onszelf met berouw en dankzegging voor te bereiden om Hem in onze harten te ontvangen.

Amen.